Οι Αθεοι του Σύριζα ξαναχτυπούν!

Ανοίγουν το Τριώδιο κε καίνε το διόδιο!

De Flantzundis (Μιαν "εκ βαθέων" εξομολόγησις)

Η πρώτην μου εμφάνισις είς το διαδύκτιον
Καλημέρα σας! Ελάτε! Εσείς που ήρθατε πρώτην φοράν, μην ντρέπεσθε να μπείτε εις το ιατρείον μου. Δεν θα σας τρυπήσω με το σπαθί μου, το υπόσχομαι!

Ολόκληρον το όνομαν μου είναι Δωρόθεος Καψηφλάντζας άλλα θα προτιμούσα δια καθαράν επαγγελματικούς λόγους να με αποκαλούσατε απλά "Dr.Φλάντζα". Γεννήθηκα εις Της Γριάς Το Πήδημα  όπου κε έζησα εκη τα παιδικάν μου χρόνια τριγυρίζοντας στους δρόμους με ένα παπούτσι να γυαλίζω τα κασελάκια των περαστικών. Τα δύσκολα αυτά παιδικά χρόνια ήταν κε αυτά που με κάνανε να είμαι σήμερα είμαι Πρωθυπουργός της Τζατζουφιάς (μίας νήσου λίγο δυτικοανατολιοβοριονότια της Χώρας του Ποτέ Ποτέ) καθώς κε όλα αυτά που είναι εγγεγραμμένα κε εις το προφίλ του ιστολογίου μας.

Σίγουρα θα προσέξατε ότι μιλάω κε ολίγον περίεργαν. Έναν συνδυασμό καθαρευούσης εκείνου του γυψοποιού της Καραγκιοζλάδος, Γεωργίου Παπαδόπουλου κε της γλώσσης που χρησιμοποιούσε ο γελοιογράφος Μποστ. Αυτό δηλ. που εμείς ονομάζομεν "Φλάντζαρεύουσα". Δεν είναι δύσκολον να σκεφτή κανείς το διατί.

 Επίσης θα προσέξατε πως αναφέρθηκα είς μία "Καραγκιοζλάδαν" αντί κάπου αλλού, αλλά ούτε αυτό είναι τυχαίον, ούτε κε ύβρις όπως είναι πιθανόν να ερμηνευή. Ο χαρακτήρας του Καραγκιόζη αντιπροσωπεύη κε θα αντιπροσωπεύη την χώραν αυτήν δια πολλούς  αιώνας ακόμη. Όσο τουλάχισθον  οι ιθαγενείς της θα φέρονται κουτοπόνηρα κε θα σκαρώνουν διάφορας πονηριάς ωστέ κε αν ακόμη δεν την βγάλουν λάδι, να έχουν εξασφαλίση ένα πιάτο φαΐ μέχρι το βράδυ. Θα φέρονται πάντα υποτιμητικά στις μειονότητες τους ενώ θα σκύβουν το δουλικά το κεφάλι εις τους Αφεντάδες του εξωτερικού. Μάλισθα, αν τους παίρνη η κατάστασις σβουρνάνε κε καμίαν φάπαν στα δουλικά των Αφεντάδων τους.  Έτσι! Δια το γαμώτο  κε διατί εκή μόνο μπορούν! Να μην μιλήσωμεν κε δια Οικογενειοκρατίες: Πρώτα να εμφανίζετω ένας καραγκιόζης ως Αρχηγός κε έπειτα να ακολουθείται από ένα  τσούρμο ομοιόμορφα  κολλητήρια...Ας κάνη ο καθένας τους παραλληλισμούς!  Αυτά δια τους Καραγκιοζέλληνες. Να επιστρέψομεν εις τα δικά μας, τώρα.

Παραπάνω βλέπετε την οικογένεια μου. Κάτω αριστερά είμαι εγώ με το πουλί μου, κο Λεό. Ναι, σαφέστατα υπάρχουν κάποιας διαφοράς με το πρωταρχικό πορτρέτο μου  καθότι κάνοντας μια μεγάλη στροφήν είς την καριέραν μου απεφάσισα να ξυρισθώ γουλί, πράγμα που προκάλεσε τότε μεγάλας αντιδράσεις είς στην μάζαν.  Δεξιόθεν (καθώς μπαίνουμεν) φαίνεται η συμβίαν κε γυναίκα μου, κυρα Φλάντζενα ( Λουντιτσία Καψηφλάντζα) έκτακτη στο να μαγειρέυη χαλίκια με αυγολέμονο κε άλλας νηστίσιμας συνταγάς. Στα οπίσθια της φωτογραφίας διακρίνονται τα δίδυμα μας, τα Φλαντζάκια (Μπόλεκ κ Λόλεκ)  τα οποία δεν έχουν καμίαν υπόστασιν είς το μπλογκ, απλώς καμία φορά αναφέρονται.

Να σας εξομολογηθώ  κάτι, ώστε να δικαιολογήσομεν κε τον τίτλον; Πολλές φορές είναι που όταν ξαπλώνω το βράδυ εις το κρεβάτι χαιδεύοντας το πουλί μου (όχι το κάτω πουλί, παλιοχυδαίοι, τον παπαγάλον μου εννοώ!), όπως άλλους τους πιάνουν τα μεταφυσικά, εμένα με πιάνουν τα αργοτεροφυσικά. Είναι στιγμές που σκέφτομαι πώς στην πραγματικότητα δεν είμαι υπαρκτόν πρόσωπον, αλλά δημιούργημα κάποιας αρρωστημένης φαντασίας (σαν το ΠΑΣΟΚ) , η οποία κάθετω μπροσθά από έναν υπολογισθή σπάζοντας πλάκα με χάριν μου. Νομίζω πως ζω σε ένα σύμπαν παράλληλο με το δικό του, πως οι φωτογραφίες που παρουσιάζω δεν υπάρχουν αλλά είναι αποτέλεσμαν ψηφιακών επεξεργασιών στο Φωτομάγαζον του κε άλλα τέτοια οικτρά κε παράλλογα. Πως με όλας τας περιπέτειας κε ιστορίας που με βάζη να ζω, κάποια στιγμή, θα επιστρέψω να αντικρίσω το αρχικόν πορτρέτον μου κε σαν του Ντόριαν Γκρέι εκείνο θα βρεθή να δείχνη κάπως έτσι...

   ...Μπρρρρ...

...Αλλά όλα αυτά δεν είναι παρά παράλογοι φόβοι. Η αλήθεια είναι πως αν κανής εχει το χρόνον να ψάξη εις αυτό το ιστολόγιον, θα βρη πολλάς από τας περιπέτειες κε τας ιστορίας μου, αλλά κε να ενημερωθή δια τα τρέχοντα θέματα που αφορούν την καθημερινότητα. Μπορή να μου απευθήνη κάποιον προβληματισμόν του ή να μου προτείνη κάποιον καινούριον. Είμασθε ανοιχθοί όλο το 25ωρο, εκτός Απεργείας κε Χειμερίας Νάρκης.

ΧΧΧ,
Ένας φίλος που θέλη το καλό σου

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Που πονάτε, παρακαλώ;